£

Wielka Brytania i jej przyległe regiony używają funta szterlinga jako swojej oficjalnej waluty. Funt jest podstawową jednostką funta szterlinga i bywa określany jako funt brytyjski lub rzeczownik złożony funt szterling, jednak żaden z nich nie jest faktyczną nazwą waluty. W jednym funcie znajduje się 100 pensów. Najstarszą walutą, która nadal jest w obiegu i jest używana nieprzerwanie od początku swojego istnienia jest funt szterling. Po dolarze amerykańskim, euro i jenie japońskim jest obecnie czwartą najczęściej wymienianą walutą na rynku walutowym. Wraz z trzema pozostałymi walutami i renminbi stanowi koszyk walut służący do określania wartości specjalnych praw ciągnienia MFW. Funt szterling jest również czwartą pod względem wielkości walutą rezerwową na świecie od połowy 2021 roku. Są to wszystkie waluty fiat, które zostały wyemitowane przez rządy. Jersey, Guernsey, Wyspa Man, Gibraltar, Południowa Georgia i Południowe Wyspy Sandwich, Brytyjskie Terytorium Antarktyczne i Tristan da Cunha wszystkie używają funta szterlinga jako oficjalnej waluty. Funt Guernsey, funt Jersey, funt Manx, funt Gibraltar, funt Falklandów oraz funt Świętej Heleny to lokalne emisje funta, które są wyceniane na równi z funtem brytyjskim. Inne narody przeszły na amerykańską walutę, jak na przykład Bermudy w 1970 roku. Bank Anglii, który emituje własne banknoty i kontroluje emisję banknotów przez prywatne banki w Szkocji i Irlandii Północnej, pełni funkcję banku centralnego dla funta szterlinga. Bank Anglii nie kontroluje banknotów funta szterlinga emitowanych przez inne kraje, których rządy gwarantują wymianę parytetową. Historycznie rzecz biorąc, kolonie i posiadłości Imperium Brytyjskiego używały funta szterlinga w różnym stopniu.